Blog Artikels

‘n Skeptiese vriend vra nou die dag vir my waarom ons Christene so aanhou met ons praatjies oor Jesus, sondevergifnis, evangelisasie en gees

Ek wens ek kon die lewe so stadig maak soos deesdae se rugbybeslissings, waar elke oortreding en elke drie vanuit honderde hoeke in stadige

Jesus sê ’n paar keer dat God ons vergeef, soos wat ons self ander mense vergeef. Moeilike woorde hierdie! Ons almal het iewers ’n afgebrand

‘n Onlangse Amerikaanse studie bevind so ewe dat vroue beter luisteraars as mans is. Hulle het glo meer luisterkappasiteit in hulle kop as o

Ek moet tot my eie skande bely dat sogenaamde “Christelike flieks” my gewoonlik met hulle oppervlakkigheid, swak storielyn en onoortuigende

Partykeer gebeur die onmoontlike. Vra vir John en Francis Canning. Hulle het op 23 Maart 2012 in die Engelse stad, Manchester, getrou. Vroeë

Ek kan my Esau se reaksie goed indink, toe sy jonger broer sy reg as eersgeborene gesteel het en neem hom geensins kwalik nie. Jakob se naam

In 1976 is die Nobelprys vir Vrede aan Betty Williams en Mairead Corrigan toegeken vir hul aandeel aan die beëindiging van die geweld in Noo

Jesus is God se Een-Man-soekgeselskap hier op aarde. Hy is dag en nag op die hakke van sy Vader se verlore eiendom, wat in die wind en die weer van sonde rondlê. Hy is ook op die hakke van al God se kinders,wat op slegte afdraaipaaie uithang. Wanneer Jesus dus ons naam en adres het, moet ons weet: ons kan hardloop, maar nooit weghardloop nie. Ons kan vlug, maar nooit wegvlug nie. Ons kan in ons eie oortredings rondkruip, maar nooit kan ons vir Jesus wegkruip nie.

Die bekende skrywer, Ernest Hemingway, vertel in “The Capitol of the World” van ‘n seun, genaamd Paco, wat na ‘n woordewisseling met sy pa pad gee uit sy ouerhuis. Later gaan die bedroefde pa orals in Spanje na sy kind soek, maar sonder enige sukses. Uiteindelik plaas hy ’n advertensie in ‘n dagblad in Madrdid, El Liberal,met die woorde: “Paco, meet me at Hotel Montana. Noon Tuesday. All is forgiven.” Maar die pa was nie voorbereid op die reaksie, wat sy advertensie tot gevol

Niemand wil eintlik deesdae hoor van die ander wang draai nie. Daar is net teveel mense, vir wie ons dit daagliks moet doen. Nogtans is hierdie opdrag van Jesus in die Bergrede nie opsioneel vir ons as Sy navolgers nie. Dit is nie asof Jesus se leringe bedoel is as ’n spyskaart met verskillende geestelike opsies,waaruit ons kan kies wat vir onsself werk en dan die res kan ignoreer nie.

Gemeentes moet hulle lidmate leer om mekaar lief te hê. Jesus is die beste rolmodel oor hoe om ander lief te hê. Daarom het Hy vir ons ‘n nuwe opdrag gegee om ons naaste lief te hê (Johannes 13:34). Wat kan ons by Jesus leer oor hoe om ander lief te hê?

Die gewilde “godsdienstige” waardes in ons dag is skuldgevoelens en relativisme. Skuldgevoelens? Ja, amptelike godsdiens is vandag in die beskuldigdebank oor min of meer alles vanuit die verlede. Noem jy dit, dan moet die kerk ekskuus sê, omdat hy / sy gister en eergister verkeerd daaroor gedink het. En relativisme? Wel, vandag moet daar ruimte wees vir almal om te glo wat hulle wil. Mense, wat nie wil aanvaar dat Jesus fisies uit die dood opgestaan het nie, moet blykbaar ewe

As Christen word ‘n mens soms onder ‘n vergrootglas dopgehou. Elke ding wat jy doen, word gesien en bespreek. Hierdie besprekings gaan definitief nie oor hoe oulik jy as Christen optree nie. Jy word aan flarde geskeur en nog geskop vir die doodskoot ook. Kortom, jou dade en optrede word dopgehou. Die slegte is dat ons verkeerde keuses maak en dan dra ons die gevolge van ons dade.

In die gelykenis van die verlore seun (Lukas 15:12 - 31) lees ons van ‘n jong man, wat nie tevrede met sy huidige omstandighede is nie. Hy vra vir sy erfporsie en gaan dan na ‘n ver land. Die Joodse gehoor, wat na hierdie gelykenis geluister het, het besef dat “ver land” na baie meer verwys as net ‘n ver plek. ‘n Ver land sou beteken dat dit ‘n plek was waar heidense nasies gewoon het. Dit was dus duidelik: hierdie seun het nie net sy rug op sy pa gedraai nie - hy het sy rug

Ander mense se oë is altyd op ons. Of ons in ‘n tou staan by die winkel en of ons in ‘n geselskap sit - ander sien raak wat ons sê en doen. Ons is altyd binne mekaar se visier. Nou ja, ons hoef onsself darem ook nie aan elke liewe kyk te steur nie. As party mense ons uitkyk, of as hulle ons op en af kyk, of as hulle ons middeldeur kyk, of as hulle stukkend kyk, is dit nie nodig om eindelose stres hieroor te hê nie. Anders gaan ons nooit ons eie lewe behoorlik geleef kry nie.

Een van die beste leiers, met wie ek al ooit saamgewerk het, is Johnny Knell. Johnny is vyftien jaar gelede deur my genader om ons hoërskooljeug voltyds te lei in die gemeente, waar ek toe werksaam was. Hy was ‘n ongeslypte diamant en eintlik ‘n redelike risiko om aan te stel, veral aangesien Johnny op daardie stadium nog maar ses maande lank ‘n Jesus-volgeling was. Voor sy reis saam met Jesus begin het, was hy deel van die bendewêreld aan die Wesrand. Ek het egter die verski