Blog Artikels

’n Ou priester is een nag deur twee rowers oorrompel. “Wat wil julle hê?” het hy gevra. “Ons wil jou kerk se skatte hê,” het hulle

Daar bestaan nie iets soos dissipelskap na-ure nie. Of dieetdissipelskap vir liggewig gelowiges nie. In Lukas 17:7-10 leer Jesus dat ons, wat Hom ken as Heer en Verlosser, Sy voltydse knegte en kelners is. Die hemel se servet pas nou oor ons arms as Jesus se kelners en nie meer rondom ons nek nie. Ons voltydse missie is nou om Jesus te volg tussen al Sy gunsteling mense: stukkendes, vergetenes, verlorenes, arrogantes en kie. Ons loop hulle orals raak: in toue by die bank, ron

“Om te dink ek moes 70 jaar oud word, voordat ek kerk sien werk.” So skryf ‘n dame nou die dag aan my. Dis iemand wat haar lewe lank elke So

Aan die een kant is die Gees so bekend en bemind as wat kan kom. Miljoene mense die wêreld oor ken Hom persoonlik. Aan die ander kant is Hy weer vir hordes mense ‘n vreemdeling. Die rede: baie wil Hom nie as eregas in hul lewens ontvang nie. Hulle het nie eens ‘n idee wie die Heilige Gees is nie, omdat hulle nie oop is vir Sy spesiale werking nie. Daarom sien hulle Hom nie in die geloof raak nie. Nog erger, daarom ken hulle ook nie Sy vrymakende werk nie. Wat ‘n tragedie! Hoe

In Matteus 16 lees ons ‘n interessante gesprek. Jesus vra vir sy dissipels: Wie sê die mense is die Seun van die Mens? (vers 13). Hulle antwoord deur die verskillende stories, wat hulle gehoor het, te herhaal: Sommige sê Johannes die Doper, ander Elia en ander weer Jeremia of een van die profete. Sonder om hierop te reageer, vra Jesus toe: Maar julle, wie sê julle is Ek?

Terwyl te veel kerklike aktiwiteite doodveilig en voorspelbaar is, is die regte lewe daarbuite meestal onveilig en onvoorspelbaar. Die lewe is soms chaoties, seer en swaar. Mense se lewens val daarom nie ordelik uitmekaar nie. Dinge loop nie beskaafd buite beheer nie. Sommiges hou maar net ‘n vroom front voor, maar chaos kenmerk hierdie woeste lewe waarbinne ons leef. Storms woed. Donker wolke rol in. Chaos volg op die hakke van armoede, siekte, misdaad, wanvoeding, gebroke f

Christene is te bang vir chaos. Miskien is dit omdat ons in die kerk grootgemaak is met ‘n vrees vir die onbekende en vir die “sondige wêreld” daarbuite. Ek onthou hoeveel male kerkraadslede al vir my gesê het om tog nie die mense te ontstel nie. Seker daarom dat ‘n leraar onlangs, toe ek genooi is om by sy gemeente te kom preek, vir my gevra het om nie sy lidmate ongemaklik te laat voel nie!

Die Heilige Gees as Hemelse Gawe gee verskillende hemelse gawes aan alle Christene. Daar is nie net een groep gawes nie. Die Heilige Gees gee altyd dié gawes aan ons, wat ons vandag nodig het om God te verheerlik en ander te dien. Elke gelowige se gawe(s) is noodsaaklik vir die effektiewe funksionering van die kerk. Daarom moet ons sorg dat ons dit tot voordeel en opbou van mekaar aanwend. Die Heilige Gees gee Sy oorvloedige liefde in ons harte sodat ons met woord en daad vir

Kerkwees gaan nie oor myself nie, nie eens amper nie. Dit gaan oor Christus en ander. Om my wil op ander mense af te dwing om soos ek te dink of presies soos ek die Here te dien, is om God se genadepad te versteur. Dis om geestelike geraas te maak. Terloops, ‘n mens noem dit selfsug!

Paulus se woorde in 1 Korintiërs 14 oor die gawes word dikwels verkeerd gebruik om alle vorme van spontaniteit in die kerk aan bande te lê. Een of ander diepgewortelde behoefte aan kerklike beheer verander geestelike leiers op te veel plekke in geestelike polisiemanne, wat eksklusief wil besluit wie’s in en wie’s uit en wat’s reg en verkeerd. Nou ja, natuurlik moet sonde by die kerklike hekke gestuit word, soos wat Paulus in Handelinge 20 vra. Maar dit gebeur altyd by wyse va

In gevestigde gemeentes is die kultuur ook goed gevestig. Hoe verander ‘n mens hierdie gevestigde kultuur? Jy moet ‘n proses volg.

Ons het reeds twee belangrike beginsels geleer oor die regte gebruik van die gawes. Die eerste een is dat die Gees se gawes veroorsaak dat ons bely Christus is die Here. Tweedens word dit aan ons gegee tot voordeel van ander gelowiges. Derdens is dit die doel van die gawes om te gedy en te groei binne die bedding van God se liefde.

Een van die grootste lesse van my lewe het ek as ‘n jong outjie by ‘n kerklike kongres geleer. ‘n Klompie belangrike sprekers het ons oor nuwe maniere van kerkwees toegespreek. Tussendeur het ‘n vriendelike tannie elke dag vir ons almal daar by die kongres tee gemaak. Op die laaste dag gaan sê een van my vriende toe vir haar dankie. Haar antwoord het hom (en my) skoongeboul: “Ag Meneer, ek het net een gawe by God ontvang en dis om lekker tee te maak. Daarom maak ek oral vir m

In die wêreld is daar ‘n gewilde spreekwoord: Niemand is onmisbaar nie. Wel, dit geld nie volgens Paulus in Jesus se aardse liggaam nie. Hier is elke ledemaat onmisbaar. Net soos wat ‘n gesonde liggaam nie enige ledemate kan ontbeer nie, net so kan die kerk nie sonder elke lid behoorlik funksioneer nie. Maar ons het al so gewoond geraak aan ‘n siek kerk in die intensiewe eenheid met een of twee leraars, wat soos dwarrelwinde van vroeg tot laat rondhardloop en ‘n klein groepie

Dis sleg dat daar sulke vals onderskeide in die kerk tussen geestelike leiers en gewone mense bestaan. Of tussen mense, wat groot sigbare dinge vir die Here doen, en Christene, wat stilweg vir God werk. Of tussen mense met opspraakwekkende gawes om wonders te doen en diegene met die minder opspraakwekkende gawes. Dis mensgemaakte onderskeidings. Maar helaas is hierdie sienings baie lewendig in die kerk. Te veel mense sien hulleself as minderwaardig teenoor ander Christene, om

1 Korintiërs 12:4 - 6 is aangrypend. Dit vertel in geen onduidelike taal nie dat die drie-enige God self aktief by die uitdeel van die gawes aan Sy kinders betrokke is. Kyk net: in vers 4 verwys Paulus na die een Gees, wat ‘n verskeidenheid van genadegawes uitdeel. In vers 5 hoor ons van een Here, wat verskillende dienste uitdeel, terwyl vers 6 weer vertel van verskillende werkinge, wat van een God afkomstig is. Het jy die patroon raakgesien? Dit gaan oor Een wat baie gee. Ee

Die doel van geestelike leiers is nie om al die werk self te doen nie. Dit is nie daardie leiers, na wie Paulus in Efesiërs 4:11 verwys, se werk om almal se krisisse op te los nie, vir elke sieke te bid, mense heeltyd tuis te besoek, vergaderings te lei, basaars te reël en almal se vriend te wees nie. Nee, geestelike leiers is deur die Gees afgesonder om toerusters te wees. Hulle moet gelowiges toerus om elkeen hul eie bedienings vol te staan tot opbou van Christus se liggaam

Wanneer mens oor die Gees en Christus se werk nadink, dan staan jy gedurig verstom. Veral wanneer jy in ‘n teks soos Efesiërs 4:7-16 vasloop, want hier vertel Paulus van Christus se triomftog. Nadat Hy hier op aarde getriomfeer het, het Hy Sy oorwinningstog in die hemel voortgesit. As bewys van Sy oorwinning het Jesus onder andere geskenke aan ons uitgedeel. Maar die mees verrassende van hierdie geskenke, wat Hy uitgedeel het, is dat dit mense is, nie dinge nie. Ons dink mees

Wanneer die Here geskenke uitdeel, dan gee Hy nie klanksisteme, kerkgeboue, rekenaarskerms, elektroniese sangborde of musiekinstrumente aan die kerk nie. Nee, dan gee Hy lewende mense aan ander mense. Mense is die Gees se geskenke aan Sy kerk. Paulus noem hulle vervolgens in 1 Korintiërs 12:28 - 30 in volgorde van hulle impak: apostels, profete, leraars, wonderwerkers, genesers, helpers, ensovoorts. Nee, Paulus sê nie dat hierdie ‘n rangorde is, asof hierdie gawes tot statusv

Daar is geen teenvoeter vir ‘n deeglike kennis van God se Woord nie. Om sinvol oor die Gees se gawes te praat en dit reg in jou eie lewe aan te wend, is dit noodsaaklik dat jy op hoogte moet wees met wat die Bybel hieroor sê. Daarom moet jy die volgende Bybeltekste asseblief deeglik gaan deurlees: 1 Petrus 4:6 - 8, Romeine 12:7 - 8; 1 Korintiërs 12:28 - 31; Efesiërs 4:11, en 1 Petrus 4:6 - 8. Hierdie is die vier vernaamste teksgedeeltes in die Bybel oor die gawes van die Gees

Die groot les wat Paulus vir ‘n verskeurde kerk in Korinte wil leer, is dat die liggaam van Christus hier op aarde, oftewel Sy kerk, soos wat ons dit noem, een is. Christus se kerk is ‘n organiese eenheid. Hier val die klem nie op elke afsonderlike ledemaat nie, maar op die liggaam as geheel. Daarom is dit elke ledemaat se funksie om die groter prentjie raak te sien en in diens te staan van die ganse liggaam. Tussen Christus se mense gaan dit nie oor elkeen se uniekheid, wat