Blog Artikels

Partykeer is jyself jou eie grootste vyand en kritikus. Jy ooranaliseer alles wat jy doen. Jy is net nooit tevrede met dit wat jy sien nie. Jy kom net nooit oor jou eie dwarslat nie. Jy dink nooit jy is slim genoeg, oulik genoeg, of wat ook al genoeg nie. Die feit bly staan, dit is nie goed om so ’n vlymskerp kyk na jouself te hê nie. Aan die ander kant is dit ook nie goed om traak-my-nie-agtig te leef nie.

In Matteus 12 sê Jesus vir ’n klomp godsdienstige leiers, wat wondertekens van Hom vra, dat Hyself drie dae en drie nagte in die aarde se hart sal wees. Baie mense gebruik vandag hierdie woorde om die tydperk van die kruisiging en opstanding anders te bereken as hoe die Nuwe Testament dit doen. Hulle kom na vore met nuwe dae, waarop sowel die kruisiging as die opstanding plaasgevind het. Groot fout! Markus 15:42 beskryf die dag, waarop Jesus gekruisig is, glashelder in Grieks

‘n Vrou het een keer vir die Engelse digter, Samuel Taylor Coleridge, gevra of hy in spoke glo. Toe antwoord hy so ewe: “With truth and simplicity – no, madam. I have seen far too many myself.” Dit herinner my vir ’n oomblik ook aan die dissipels se reaksie in Matteus 14. Terwyl hulle in die middel van die nag in ’n storm op die See van Galilea vasgekeer is, kom Jesus op die water na hulle toe aangeloop. Hulle verwar Hom egter met een of ander spookagtige figuur uit die onder

Ander mense se oë is altyd op ons. Of ons in ‘n tou staan by die winkel en of ons in ‘n geselskap sit - ander sien raak wat ons sê en doen. Ons is altyd binne mekaar se visier. Nou ja, ons hoef onsself darem ook nie aan elke liewe kyk te steur nie. As party mense ons uitkyk, of as hulle ons op en af kyk, of as hulle ons middeldeur kyk, of as hulle stukkend kyk, is dit nie nodig om eindelose stres hieroor te hê nie. Anders gaan ons nooit ons eie lewe behoorlik geleef kry nie.

Onreinheid het reinheid elke keer uitgestof in die wêreld waarbinne Jesus opgetree het. Onreinheid was uiterlik. Liggaamlike siektes soos melaatsheid, menstruele siektes en ander infeksies het mense outomaties gediskwalifiseer vir deelname aan formele godsdiens. Al was hulle harte so rein soos sneeu, het dit net mooi niks gehelp nie. Enige kontak met heidene en sondaars en enige eet van kos, wat nie aan godsdienstige standaarde voldoen het nie, het mense ook gediskwalifiseer

Wysheid kom met die grysheid. So sê die ou spreekwoord. Spreuke 16:31 sê juis dat grys hare soos ’n kosbare kroon is vir mense wat weet hoe om reg te leef. Soms daag grysheid egter alleen op sonder al die nodige wysheid. Party mense word nie mooier ouer nie. Hulle raak sommer net omgesukkeld. Hulle is nukkerig en ongepoets. Hulle sê wat hulle wil, wanneer hulle wil. Hulle skryf venynige briewe in koerante. Hulle kritiseer alles en almal van vroeg tot laat. Sulke bitterheid ge

In sy nuwe Goeie Nuus skryf Stephan Joubert dat die lewe nie regverdig is nie, maar God is.

“Vat voor!” Dit het ek gereeld gehoor toe ek doer in my studentedae vir sakgeld by die lughawe se vragkantore gewerk het. Dan moes ek letterlik aan die voorkant gaan dra wanneer ons groot bokse en kratte rondgeskuif het. Gou-gou het ek besef dit is die swaarste kant, maar dit is ook die kant waar jy die beste kan sien waarheen om te loop. Wel, nou is dit sulke tyd. Dit is tyd om voor te vat in die Heer se Naam. Moenie wag vir ander mense nie. Dan gaan jy jouself dood wag. Jy

“Life must be undergone.” So skryf die bekende digter, John Keats (1795–1821), op ’n keer vir ’n goeie vriend van hom. Keats was nie onbekend met depressie of met wisselende emosies nie. Hy het geweet van daardie groot donkertes wat soms op jou lewe toesak. Tog het hy geweet dat hy met sy goeie vriende hieroor kon praat. Van depressie gepraat - ook hier in ons dag kuier sulke ongenooide gevoelens by baie mense. Moenie dit in die geheim ontvang nie. Moenie gratis verblyfreg hi

Ek sien nie kans om een stel waardes te hê vir my geestelike lewe en nog ’n ander stel vir my “normale” lewe nie. Dit is te veeleisend. Nog erger, dit is skynheilig. En die heel ergste, dit staan God glad nie aan nie. Dit is glad nie wat Hy van my verwag nie. Ek sien nie kans om ‘n voorvegter vir die waarheid te wees, maar in dieselfde asem verneder ek almal wat nie soos ek glo of dink nie. Ek stoomroller nooit liefdeloos bo-oor ander mense nie. Ek verskil met integriteit, in

Moses Montefiore (1784-1885) was een van die rykste mense in England. Met sy honderdste verjaarsdag het die London Times ’n onderhoud met hom gevoer. Die joernalis vra toe vir Montefiore wat sy netto waarde in geldterme is. Toe hy ’n bedrag noem, sê die verslaggewer hy moet sekerlik baie meer geld as dit hê. Montefiore het geantwoord: “Jy het my nie gevra hoeveel ek besit nie; jy het gevra wat ek werd is. Toe het ek uitgewerk hoeveel ek al weggegee het aan mense in nood. Dit

Daar is ‘n verskil tussen ‘n wond en ‘n litteken. ‘n Wond vertel van vars pyn. Dit vertel van seerkry, wat onlangs gebeur het. Dit vertel van seerkry wat steeds pynlik is. Littekens vertel van wonde, wat reeds genees het. Dit vertel dat ons groot pyn oorleef het en dat ons nou sterker is. Littekens is immers van die sterkste weefsel in ons liggaam. Dit herinner my ook aan Jesus. Die boek Openbaring ken Hom juis as die Lam, wat geslag is. Met ander woorde, Hy dra steeds in die

Klagtes oor die jeug wat buite beheer is, of politici wat korrup is, is niks nuuts nie. Doer in 1913 het professor G.T.W. Patrick in “The Popular Science Monthly” geskryf dat hy in ‘n museum in Istanbul ’n inskripsie raakgeloop het van die Chaldese koning, Naram Sin (2254-2218 vC). Hy het dit as volg vertaal: “We have fallen upon evil times… Politics are very corrupt. Children are no longer respectful to their parents.”

Hoeveel keer het sulke gedagtes nie al deur jou kop gemaal nie? Jy besluit jy wil nooit weer aan iets dink wat lei tot sonde nie. Jy probeer hard om dit te vermy. Maar voordat jy jouself kan kry, het jy al weer daaraan gedink. Of dit gedoen. Hoekom faal jy gedurig as jy besluit om nooit weer te dink aan iets wat verkeerd is nie, maar nogtans daaraan dink? En weer en weer ... ? Die rede is interessant. Jou brein is eintlik nie gemaak om agterstevoor te dink nie. Dit kan nie ef

Iemand skryf ‘n mens hoef nie insig of kennis te hê om ’n opinie te hê nie. Inderdaad! Maar dit is juis die probleem - almal het opinies. Maar moet ons onsself aan almal se opinies steur? Moet ons ons ore aan almal uitleen? Kom ons sê net eers vir mekaar ons moet minstens bereid wees om te luister. God het vir ons twee ore en een mond gegee. Hy wil hê ons moet dit dienooreenkomstig gebruik. Nogtans moet ons kies wie se stemme en wie se menings wen in ons lewe.

Jy is wat jy dink. Dit waarvan jou kop vol is, lek uit in die res van jou lewe. Dit wat jy deur die hekke van jou kop inlaat en daar verwelkom, bepaal jou denke, jou emosies, jou perspesies, en jou gedrag. Terloops, jou gedagtes gebeur teen ‘n verbysterende spoed. Impulse word van een senuwee-eindpunt na die ander in die brein teen snelhede van oor die 300 km/s oorgedra.

Toe ek onlangs deur ’n boekwinkel stap, sien ek dit is die nuwe modegier om kragwoorde in boektitels te gebruik. Daar is darem nog ’n paar ** tussen die letters, maar almal weet tog wat daar staan. Toe dink ek baie mense praat in elk geval so - politici, sportafrigters, filmsterre, komediante, gewone mense (sic!) … Is sulke taal nou die nuwe normaal?

“Doen jy genoeg vir die Here?” As ek dit vir jou sou vra, is ek seker jy sal dadelik sê: “Nee!”

Dit is makliker om in gebed met God te praat as met sommige mense. Want: God luister, maar mense luister nie aldag nie. God hoor, maar party mense maak net of hulle hoor.

Almal weet dit. Nogtans jaag massas mense hulleself dood op die paaie. Baie mense jaag hulleself ook stokflou in die res van die lewe. Wanneer ek soms vir mense vra om hulle leefspoed in kilometer per uur uit te druk, sê baie hulle leef ver anderkant 120 km/h. Dit is té hoog. Ons is nie masjiene nie. Ons is nie gemaak om aanhoudend buite die spoedgrens te leef nie. Iewers gaan ons gesondheid knak onder sulke snelhede, waarteen ons gedurig rondhardloop na wie weet waarheen. On

In “Prince Caspian,” die tweede boek in die Narnia-reeks van die bekende skrywer C. S. Lewis, vind daar ‘n mooi gesprek tussen Aslan die leeu (wat Christus verteenwoordig) en een van die dogtertjies in hierdie verhaal plaas. As sy vir Aslan na ‘n lang tyd raakloop, sê sy vir hom dat hy groter geword het. Hierop antwoord Aslan haar: “That is because you are older, little one.” “Is jy dan nie groter nie?” vra die dogtertjie hom. Dan antwoord hy: “I am not. But every year you gr