Blog Artikels

"I pack my trunk, embrace my friends, embark on the sea and at last wake up in Naples, and there beside me is the stern fact - the sad self, unrelenting, identical, that I fled from.” Dit is die woorde van die skrywer, Ralph Waldo Emerson, in ’n artikel in 1841. Net so! Jy kan padgee, trek, emigreer, verskuif, vlug, oor begin en voor begin, maar jyself gaan elke keer saam.

Feite oortuig mense nie … nie altyd nie. Of genoegsaam nie! Een studie, wat ek gelees, het bevind dat pogings om mense met harde feite te probeer oortuig om hulle gedrag te verander, is sowat 3% effektief. Wanneer mense egter met empatie begelei word om hulle gedrag te verander, dan doen 37% dit. Dit geld ook wat Bybelse waarhede en inhoude betref. Ons hoef nie oor die waarheid te skree nie. Ons hoef nie al ons hoop te plaas op massas feite nie, selfs al is Bybelse feite nooi

“Comfortably numb.” Hierdie titel van een van Pink Floyd se liedere bly my steeds by, veral daardie woorde: “The child is grown. The dream is gone. I have become comfortably numb.” Dit gebeur met baie van ons. Ons raak gerieflik afgestomp. Die realiteite van die lewe slyp ons algaande stomp. Ons raak gewoond aan enigiets en aan alles - misdaad, geweld, vermaak, sport, mekaar, kerk, godsdiens … Jy noem dit en ons ken dit! Niks hou ons aandag meer vir lank nie. Ons raak voltyds

“Jy het my amper tot aksie beweeg,” sê iemand droogweg vir my na ‘n preek. Later, toe ek hieraan terugdink, skiet koning Agrippa se woorde in Handelinge 26:28 deur my kop. Dit was terwyl hy na Paulus geluister het, toe hy ’n gevangene in Sesarea-Maratima was. Toe het Agrippa gesê Paulus beweeg hom byna om ’n Christen te word. “Amper is nog nie stamper nie,” sou my oupa dadelik gesê het.

Toe ek dit nou die dag kwyt raak op Twitter, het ek na die tyd vir ’n oomblik gewonder of ek met myself saamstem (🤭!) Dit het vir ’n oomblik al te veel geklink na een of ander ”sweet nothing.” Maar toe dink ek by myself: ek probeer elke dag om op so ’n manier in die Heer se Naam te leef dat my lewe sin en betekenis het. Ook probeer ek so leef dat dit iewers ’n goeie verskil maak. Niemand van ons wil tog ’n nuttelose lewe leef nie. Ons wil nie hê mense moet na ons dood op on

“Daar hang ’n donker wolk van vrees en hooploosheid oor ons land,” sê ‘n onbekende vir my na kerk. “Waar?” vra ek dadelik. “Alles val uitmekaar. Niemand het hoop vir die toekoms nie,” reageer hy. “Leef ons ooit in dieselfde koninkryk?” vra ek.

God onthou, maar Hy onthou nie alles oor ons nie. Dit het ons in verlede week se Goeie Nuus vir mekaar gesê. Met name kies Hy om nie daardie sondes te onthou wat in Jesus se Naam by Sy voete neergesit is nie. Maar dit beteken nie God is vergeetagtig wat ander dinge betref nie. Hy het ’n langtermyngeheue. Hy onthou alles, wat Hy wil onthou, vir ewig. In die Bybel leer ek dat daar ten minste twee dinge is wat God tot in ewigheid oor ons onthou. Die eerste ding is dat Hy vir alt

Om ruimte te gee vir dieselfde tipe gevoelens, gedagtes en gedrag in jou lewe, skep hoofpaaie daarvoor in jou kop. Jou brein leer dan letterlik om alle informasie langs hierdie bane te stuur. Anders gesê, deur die aanhoudende herhaling van dieselfde denke, emosies en gedrag vorm vaste gewoontes in jou lewe. Bestaande neuroroetes in jou kop wat egter nie gebruik word nie, krimp en verval in onbruik. Navorsers praat hier van die sogenaamde“use it or lose it”-verskynsel.

Wanneer sommige mense te na gekom word, roep hulle graag vir God tot getuie dat Hy die skuldiges hiervoor sal terugkry. Dan hoor jy opmerkings soos: “Die Here slaap nie!” Of: “Die Here onthou.” Daarmee bedoel hulle eintlik dat God ’n langtermyngeheue het vir terugkry. Hy onthou blykbaar sulke dinge teen mense. Wel, die korrekte Bybelse feit is dat God nie altyd so ’n langtermyngeheue het, soos wat party mense dink nie. Dikwels ly Hy aan amnesia.

“He died and we buried him in a Christless grave.” So het die bekende prediker, D. L. Moody (1837-1899), gesê na die begrafnis van iemand met wie hy vir jare lank oor Christus gesels het. Elke keer het die man vir Moody gesê hy sal binnekort sy saak met die Here regmaak. Maar nooit het hy so ver gekom nie. Toe die man uiteindelik in ‘n hospitaal op sterwe gelê het, het Moody vir oulaas by hom gaan pleit om tot inkeer te kom.

“Gebed het krag.” Baie mense sê dit. Tog is dit nie die eintlike punt van gebed nie. As gebed bloot net krag sou hê, dan verskuif dit die fokus na onsself, wat hierdie krag gedurig moet ontsluit. Dan handel die “krag” van gebed eintlik net oor die effek wat gebed hier aan ons kant van die draad moet hê. Kort voor lank verskraal ons God dan tot die Een wat moet regstaan om ons gebede te verhoor.

Wanneer mense na informasie oor enigiets of enigiemand soek, Google hulle dit sommer. Derduisende treffe volg dan binne millisekondes. Wel, gebed is nie die hemelse teenvoeter vir Google, waar ons teen rekordspoed antwoorde moet kry op al ons vrae nie. Ons storm nie by die hemelse troonsaal in met die doel om elke keer daar weg te loop met ’n gebedverhoring binne ’n nuwe rekordtyd nie. Nog minder is gebed 'n geestelike telbord, waar ons telling hou van al ons antwoorde. Of ‘n

Dit is nie sonder rede dat Jesus se dissipels in Lukas 11 vir Hom gevra het om hulle te leer bid nie. Hulle het besef gebed moet ingeoefen word. Teveel mense dink gebed gebeur elke slag outomaties. Of maklik. Toe nie. Ons moet leer bid. Kleintyd is ekself darem drie gebede geleer. Die eerste was: “Liewe Jesus, ek is ‘n kindjie klein...” Tweedens is ek daardie standaardgebed voor etes geleer: “Seën die hande wat die kos voorberei het.” En derdens, die “Ons Vader”.

1 Petrus 2:21 is ’n kanonteks. Petrus praat hier padlangs met Christene, wat as huishoudelike slawe in mense se huise werk. Dit was geen lekker werk nie. Allermins. Huishoudelike slawe het nie aan hulleself behoort nie. Hulle was die besittings van hul eienaars, wat hulle vir geld gekoop het. Vir sulke benadeelde Christene het Petrus ’n woord van die Here af. Hy leer vir hulle dat Christus vir ons almal gely het en dat Hy vir ons ’n voorbeeld nagelaat het sodat ons in Sy voet

“Gebed werk.” Al hierdie stellings bevat ’n stuk waarheid. Maar die feit is nie almal beleef hierdie krag, wat in gebed versteek is nie, of dat gebed aldag so effektief “werk” soos wat sulke aansprake lui nie, of dat dit elke keer die antwoord is nie. Ook bid die meeste mense nie meer male nie, al stem almal saam dit is ’n goeie ding om meer te bid. Baie studies toon aan dat mense gefrustreerd is met hulle gebedslewe. Gebed is eintlik maar net vir vele ‘n gepaste kniebuiging

Dit is reg dat ons gereeld en getrou bid. Paulus beveel ons juis in 1 Tessalonisense 5:17 om te bid sonder ophou. Maar een gevaar, wat hiermee gepaard gaan, is dat ons later so gewoond raak aan gebed dat ons onnadenkend en oorgemaklik met die Here begin praat. Miskien is ons almal te familiêr met God. Ons gesprekke met die Here het reeds tot kamertemperatuur afgekoel. Hoor dan net hoe maklik sê mense deesdae dinge soos: “God het vir my dit of dat gesê…”

Hier aan die begin van 2022 kies ek van voor af om my lewe op God se Woord te bou. Met alles in myself gaan ek in hierdie nuwe jaar die volgende glo en uitleef:

In 2013 het ’n ervare rotsklimmer, Susan Mailloux, tragies in Amerika gesterf. Sy het vergeet om haar klimharnas aan die reddingstou vas te maak, toe sy teen ’n rotsmuur in ’n gimnasium uitgeklim het. Een kenner het na die tyd gesê sy was so gewoond aan hierdie manier van klim dat sy dit op “autopilot” gedoen het. Sulke noodlottige foute kan insluip as ons vir jare lank iets oor en oor doen. Ons lees die Bybel outomaties. Ons ry outomaties dieselfde roetes werktoe. Ons sê out

Kan jy dit glo, nog ’n feesseisoen is agter ons! Kersfees en die Nuwejaar is oor en verby. Party mense sal egter dadelik vra: Was daar ooit so iets soos ’n feesseisoen? Sedert die Covid-pandemie ons almal se onwelkome metgesel is, is daar al hoe minder redes vir feesviering. Die afgelope jaar of twee was vir derduisende nie vreugdevol nie. Werkloosheid, armoede en ander probleme het baie mense se laaste bietjie hoop in die sand laat wegsyfer.

In 2007 het die kontemporêre Christelike sanger, Steven Curtis Chapman, ’n lied geskryf genaamd Cinderella. Dit moes hom herinner om baie tyd deur te bring saam met sy twee klein dogtertjies. ’n Paar maande later is sy een dogtertjie, Maria, in ’n fratsongeluk dood toe sy seun haar met sy voertuig omgery het. Chapman vertel dat hy nie gedink het hy kan ooit weer Cinderella sing na sy kind se dood nie. Genadiglik hy het hy dit later weer reggekry. Hy het homself daaraan herinn

Mag ek gou ’n paar vrae vir jou vra oor jou eie lewensroetes gedurende die afgelope jaar: WAAR HET JY IN 2021 ’N PRAKTIESE IMPAK VIR CHRISTUS GEMAAK? HOEVEEL KEER WAS JY DIE VERSKIL VAN EEN IN IEMAND SE LEWE? WATTER MENSE SAL KAN GETUIG DAT JY IN 2021 OP KONKRETE MANIERE VIR HULLE HOOP GEBRING HET?