Blog Artikels

Hy was op pad Heidelberg toe daar van East Rand Mall se kant af. Maar hy was nie heeltemal seker van die pad nie. Toe stop hy iewers en vra hoe hy moet ry. “Wel, Meneer, jy draai daar by die volgende robot links. Ry dan tot by die vulstasie ... ” sê die man toe vir hom. Net daar onderbreek hy homself: “Nee, wag. Draai liewers regs by die robot en ry weer by daardie winkelsentrum verby ... ” Nadat die man weer vir ’n rukkie stilbly, sê hy toe: “Ek is jammer, Meneer, maar van h

In die film Pretty Woman raak Julia Roberts se karakter, Vivian, iewers die volgende woorde kwyt: “The bad stuff is easier to believe. You ever notice that?”

“Kan ek jou teekoppie lees?” vra ‘n tannie my jare gelede. “Hoe bedoel tannie?” wou ek dadelik weet. “Die teeblare onder in die koppie vertel jou toekoms,” sê sy.

“Oom, kan God huil?” vra ‘n kindjie. Terwyl die ma half verskonend probeer verduidelik dat dit maar net kinderlike gedagtes is, dink ek dit is so opreg as wat kan kom. Net dalk is die vraag nog moeiliker as dit: kan God ly? Inderdaad! Lyding is ‘n langdurige eerstehandse belewenis van slegte gebeure. Dit is om self uit die beker van swaarkry te moet drink. 

Die taal wat jy gebruik om die werklikheid mee te beskryf, verander gou-gou in jou eie werklikheid. Kyk maar na ’n uitdrukking soos: “Die corona-virus gaan nog die land vernietig.” Of: “Ons land sit op ’n tydbom.” As jy dit gedurig as hoofopskrifte vir jou eie opinies of ervarings gebruik, dan dwing dit jou om gedurig nuwe probleme te identifiseer, wat hoort onder sulke opskrifte.

“Is COVID-19 dalk die Here se manier om die wêreldbevolking in toom te hou?” vra iemand. Hulle Bybelstudiegroep wil graag weet. Ek sukkel om my skok weg te steek, terwyl ek sê: “Dit klink amper of hulle God sien as ’n regsien-God.”

Geen pad gaan maar net iewers heen nie. Alle paaie kom ook van êrens af. Op ’n bepaalde punt sluit jy altyd aan by ’n bestaande pad. Jou eie geloofspad kom ook van iewers af. Dit het nie eers begin toe jy ’n Christen geword het nie. Nee, dit het al begin toe jou naam op God se gastelys geplaas is. Nog lank voor jyself dit geweet het, was jy reeds ’n genooide na die hemelse feesmaal.

Mense is van nature probleem-raaksieners. Dit bevind die bekende Amerikaanse navorser Dan Gilbert. In een van sy studies oor geluk kom hy tot die gevolgtrekking mense is oor die algemeen slegte beoordelaars van dit wat hulle gelukkig maak en wat nie. Selfs wanneer probleme binne enige situasie verminder, soek mense dadelik na ’n paar nuwe moeilikhede. Of hulle skep sommer ’n paar nuwes. Of hulle maak klein probleme skielik groter as wat dit tevore was. 

“My tyd is in U hand.” So sê die psalmskrywer in Psalm 139. Dit beteken nie ek is soos ’n robot vooruit geprogrammeer met ‘n vervaldag en al nie. Ek loop nie rond met ’n stempel iewers op my, wat lees: “Vervaldag op dag X van die jaar 20YZ” nie. Of: “GEBRUIK VOOR DAG X”

Ek sê partykeer grappenderwys ek hou van alle mense. Ek hou van sommiges se gesig en van ander se rug. Ek hou van party mense as hulle kom en van ander mense weer as hulle gaan. Die feit bly, daar is altyd plek in my hart vir nog iemand om nie van te hou nie. Dit lyk vir my ek het ’n eindelose kapasiteit vir liefdeloosheid. Tog lyk dit nie of ek dieselfde ruim kapasiteit vir liefde het nie. Dit is vir my makliker om eerder ander mense se droogmakery raak te sien, as al die mo

Ons almal is deur die coronavirus gedwing om ’n groot deel van ons lewe op sosiale mediaplatforms deur te bring. Baie van ons se besighede, kuiers en kerk het hierheen geskuif. Sosiale media is nie net digitale pleisters tot alles weer na “normaal” terugkeer nie. Leer daarom om dit reg te gebruik, want dit gaan deel van ons realiteit in die toekoms wees.

Argitekte ontwerp bouplanne. Bouers bou dit dan van daar af. Die meeste mense doen dieselfde met hulle lewens. Hulle ontwerp dit, teken dit en bou dit. Die meeste mense speel eienaarbouers van hulle lewe. Hulle maak self al die keuses oor hulle beroep, hulle adres, hulle vrye tyd, hulle leefstyl … Baie gelowiges doen dieselfde. Ja, hulle glo in God en dien Hom, maar Hy is nie régtig die Ontwerper, Bouer en Binnehuisversierder van hulle lewe nie.

God se naam is op almal se lippe, maar Hy is nie in almal se lewens nie. Om elke hoek en draai gebruik mense deesdae die Here se naam in die openbaar. Wag, hulle het dit afgewater na ’n stopwoord wat net soos Sy naam klink. Hollywood doen dit. Sportstrerre doen dit. Kuiergaste doen dit. Werksmense doen dit. God se naam is gekloon. Dit het ’n stopwoord vir derduisende mense geword. Of ’n uitroepteken. Of selfs nog erger - 'n lelike woord. Hierdie lippetaal het te veel mense se

Om te buig voor God vra ’n kniebuiging. Om Hom te volg vra ’n totale koersverandering van jou ganse lewe. Om te buig voor God is ’n verklaring. Om Hom te volg is ’n voltydse manier van leef. Om te buig voor die Here vra ’n oomblik of twee van jou tyd. Om Hom te volg vra al jou tyd en jou voltydse lojaliteit.

“Jy ly aan ’n minderwaardigheidskompleks.” Dit het ek ’n onderwyser op skool een keer vir ’n klasmaat hoor sê. Toe al het dit vir my na ’n ernstige siekte geklink. Ek het gewonder of mens ‘n daarvan kan doodgaan. Inderdaad! Nou ja, dalk nie fisies nie, maar innerlik wel. Om minder waarde in jou eie oë te hê as wat die Here aan jou toeken, of as dit wat jy aan jouself behoort toe te ken, is suiwer lyding.

Daar word vertel dat ’n Nazi offisier een keer ’n besoek gebring het aan die beroemde kunstenaar Pablo Picasso. Dit was tydens die Duitse magte se besetting van Parys gedurende die tweede wêreldoorlog. Hy was gefassineer deur Picasso se “Guernica.” Dit is ’n skildery wat die lyding van mense en diere in hierdie Spaanse dorp uitbeeld na afloop van ’n Duitse en Italiaanse bombardement. “Is dit jou werk?” het die offisier vir Picasso gevra. “Nee, dit is julle werk!” het Picasso

“Moenie mense vertrou wat jou ingedoen het nie.” “Ek gee mense net een kans." As hulle droogmaak vertrou ek hulle nooit weer nie. Ek hoor sulke tipe opmerkings so baie dat ek moet aanvaar mense glo dit regtig. Dan wonder ek wat sou gebeur as God sulke beginsels op ons toepas? Wat sou ons maak as Hy ons net een kans sou gee?

Daar is ’n verskil tussen ’n wond en ’n litteken. ’n Wond vertel van ‘n vars besering. ’n Litteken vertel van ‘n wond wat genees het. Almal van ons het littekens. Ten minste vertel dit dat ons die lewe geleef het, maar dat die lewe ons nog nie opgeleef het nie. Tog loop ’n paar mense steeds tussen ons rond met oop wonde. Hulle wil nie hê hulle bitterheid teenoor iemand anders moet gesond word nie.

Mag ek jou oornooi na ’n ander vuur toe, een wat goeie hitte afgee. By daardie oorkantste vuur brand almal seer. Daar baklei almal. Daar stry almal oor wie is die meeste benadeel en verneder. Vroue, mans, kinders, wit swart, gay, straight, oud, jonk en al die res is daar slagoffers. Daar is soveel oop wonde, soveel rou emosies. Kom sit hier. Hier maak die vuur almal warm. Hier is genesing te vind... asook ‘n bietjie vrede en rus vir elkeen se gemoed. Hierdie is Jesus se goeie

“Mag jy ’n ontmoeting met die Here hê!” Dit word soms aan die begin van eredienste gesê. Maar dit help my nie so baie nie. Meen diegene wat dit sê dalk God is slegs per afspraak bereikbaar? En gebeur dit net tydens eredienste? Of in deesdae se taal - slegs tydens virtuele samekomste van gelowiges? Ontmoet die Here slegs sommiges in die kerklike gehoor? Of staan almal darem ’n gelyke kans om Hom te ontmoet? Wat gebeur as hierdie “ontmoeting” verby is? Gaan ons elkeen dan voort

“Ek het vir Jesus in my lewe ingenooi.” Dikwels hoor jy sulke opmerkings. Mense nooi graag vir Jesus in hulle hart in, maar eintlik gebeur dit net mooi andersom. Jesus nooi mense in sy eie verhaal in. Dit is nie ons wat op ’n goeie dag besluit om Hom in ons lewe toe te laat nie. Dit is nie ons wat besluit ons is gereed om ons hart vir Hom te gee, of om ’n paar veranderinge aan ons lewe aan te bring nie. Nee, Jesus nooi ons na Hom toe. Dit is Hy wat ons deel maak van sy groter