Blog Artikels

In die 2005 film, “Batman begins”, wonder polisiekommisaris Gordon van Gotham City hoe hy op sy eie kan opstaan teen al die magte van die duisternis in sy stad. Batman sluit dan by hom aan en sê: “Now we are two!” Net so! Twee vaar beter as een. Dit leer Prediker 4 ons. Op ons eie is ons te min, maar as nog iemand aanmeld vir diens, raak dinge sommer stukke beter.

Ek vergelyk myself nooit met ander mense wat op sekere gebiede van die lewe slegter daaraan toe is as ek nie. Nooit gebruik ek hulle omstandighede om myself of ander rondom my aan te spoor om meer dankbaar te wees nie. Ek leer by die Here self om dankbaar te wees, nie by ander mense wat goor omstandighede beleef nie. Ek is nie ’n lewende dreigement, wat gedurig vir almal vertel dat ons dankbaar moet wees nie. Ek IS dankbaar. Ek staan elke dag dankbaar op. Ek leef elke dag dan

“Jongmense kom nie meer kerk toe nie,” hoor ek iemand sê. “Hoe gaan ons tieners bereik met die evangelie?” vra iemand anders. Terwyl almal hieroor praat, onthou ek dat ek iewers gelees het die woord “teenager” het eers in 1673 in ‘n Engelse leksikon verskyn. Die idee van generasiegapings het eers vanaf die negentiende eeu af opgeduik. Toe besef ek opnuut dat die Bybel nooit in terme van ouderdom dink, wanneer die uitleef van geloof ter sprake is nie. Anders gesê, mense is noo

Die St. Paul’s Katedraal is ’n belangrike baken in Londen. Die grafsteen van Christopher Wren, die argitek van hierdie indrukwekkende gebou, is ook hier te sien. ‘n Latynse opskrif hierop, as deel van die herinnering, lui as volg: “Indien jy ‘n monument ter herinnering aan hom soek, kyk rondom jou.” Wat ‘n getuigskrif! Dit laat my wonder watter woorde reg aan ons elkeen se lewe sal laat geskied as eendag nie meer hier is nie? Ek hoop nie dit is iets soos: “Hy het lewenslank n

“I’m fed up to the ears with old men dreaming up wars for young men to die in.” So het George McGovern gesê. Inderdaad! Ons harte skeur as ons sien watter wreedhede in die Oekraïne gepleeg word. Niemand is ooit wenners, wanneer oorlog uitbreek nie. Die grootste verloorders is uiteindelik al die onskuldiges, wat in die kruisvuur beland. Dit herinner my aan die tragiese woorde van Openbaring 18:22-24, wat vertel hoedat oorlog alle skoonheid vernietig.

“Arme Willem.” Nee, ek ken nie vir Willem nie, in elk geval nie hierdie Willem wat ons so jammer kry nie. Maar ons het heelwat van hom gehoor, terwyl ons in ‘n tou in ’n openbare plek gestaan het. Iewers agter ons het mense hardop gesels. Hulle het oor Willem gepraat. Dit het geklink asof hy net mooi niks kon reg doen nie. Dis toe dat my vrou saggies opmerk: “Arme Willem!” Dalk het daardie mense nie besef dat almal rondom hulle ook na hulle gesprek moes luister nie. Of dalk h

Skepe het hawens nodig. Hier moet nuwe voorrade en passasiers aan boord geneem word. Hier moet herstelwerk gedoen word. Hier moet geskuil word, wanneer gevaarlike storms woed. Dieselfde geld vir onsself. Ons almal benodig hawens, waar ons veilig kan wees en waar noodsaaklike geestelike herstelwerk aan ons gedoen kan word. Ons almal kort ’n skuilplek, wanneer die stormwinde dreig om ons van koers af te waai. Waar is sulke hawens te vind? Vir seker by die Here. Hy is ons skuilp

In my kinderdae het dominees togas gedra, wanneer hulle preek. In sommige kerke het hulle ook ’n seremoniële lappie, bekend as ’n beffie, om hul nekke gedra. Toe iemand een keer vir ’n leraar vra hoekom hulle dit om hul nek dra, het hy droogweg opgemerk dat dit eintlik ’n servet is, “want ons is morsig met ons woorde!” Ongelukkig doen baie mense dit vandag nog - ek bedoel hulle mors met woorde. Hulle glo daardie persepsie: “Langer is beter!” Langer navorsing, langer nadenke,

Die skryfster, Maria Popova, vertel hoe haar familie gedurende haar kinderjare ’n melodieuse uitkenningsteken vir mekaar gehad het. Wanneer een van hulle in ’n groot skare verlore geraak het, moes hulle net hierdie uitkenningsteken hardop fluit. Dan het ander familielede dadelik geweet waar hulle is. Sy sê haar pa se uitkenningsteken was die Beatles se “Yellow submarine.” Hierdie kenwysie het later verander in meer as ‘n uitkenningslied. Dit het verander in haar ouers se iden

Johannes 20:1-18 vertel vir ons van Jesus se eerste gesprek kort nadat Hy die dood gefnuik het. Dit gebeur vroeg daardie Sondag, wanneer Maria Magdalena by die graf opdaag. Sy hoor Iemand agter haar. Dit is Jesus. Haar eie hartseer veroorsaak egter dat sy Hom nie herken nie. Sy verwar Hom met die plaaslike tuinier. Fout, groot fout! “Waar is Jesus se liggaam?” vra sy vol droefheid. Toe spreek Jesus haar reguit op haar naam aan: “Maria!” Net dit. Dit ruk haar tot stilstand. Di

Om op te eindig in ’n doodloopstraat, beteken jy het iewers verkeerd gery. Doodloopstrate is die verkeerde bestemming, as jy op pad is na ’n ander plek toe. Dit lyk of so-iets met Jesus in Jerusalem gedurende Paastydgebeur. Hy beland daar in ’n doodloopstraat, letterlik! ’n Houtkruis versper Sy pad daar.

Die lewe kan onverwags buite beheer raak. Nou die dag nog het ons gehoor van Russiese militêre oefeninge naby die grens van Oekraïne. Toe ontaard dit eensklaps in ’n bloedige, volskaalse oorlog. Net so het dinge ook eensklaps een Vrydagoggend buite beheer in Jerusalem geraak. Dit was daardie oggend toe Jesus aan die Romeinse goewerneur, Pilatus, uitgelewer is. Skielik wou al wat ’n mens is bloed sien - Jesus s’n! Die Paasfees, waarvoor al die pelgrims in daardie tyd in Jerusa

Kort voor Paasfees het Jesus drie keer vir Sy dissipels gesê dat Hy in Jerusalem doodgemaak gaan word. So lees ons in Markus 8:31, 9:31 en 10:33-34. Dit was ’n reuse skok vir hulle, soveel so dat Petrus Hom summier in Markus 8:32 verbied het om sulke dinge te sê. Maar hierdie pad was die roete wat die Messias enduit moes bewandel. Jesus was met ’n kruis op pad na ’n baie moeilike afspraak in die stad van Dawid.

Dertig silwer muntstukke! Vir presies dertig silwerstukke is die Seun van God se lewe aan die godsdienstige leiers in Jerusalem opgeveil. Dertig silwer muntstukke is die bedrag, wat hulle aan Judas Iskariot vir sy verraad kort voor Paasfees betaal het (Matteus 26:15). Volgens Eksodus 21:32 was dertig silwer muntstukke (of shekels, soos wat dit genoem is) die waarde van ’n Joodse slaaf. Josef is op sy beurt jare tevore vir 20 silwerstukke aan slawehandelaars deur sy broers ver

Ek lees iewers hoedat die formule 1-kampioen, Ayrton Senna, deur ’n Britse verkeersman voorgekeer is, toe hy die spoedgrens oortree het. Die amptenaar het hom nie herken nie. Toe vra hy vir die jagende motoris of hy dink hy is Nigel Mansell, ’n ewe beroemde renjaer? Hierop het Senna geantwoord: “No, I am faster than he!” Toe snap die verkeersman eers met wie hy praat.

Hoekom gee mense nie altyd vir jou ’n reguit antwoord as jy hulle die waarheid vra nie? Daar is sekerlik baie redes hiervoor, maar dalk gebeur dit, omdat hulle jou nie wil seermaak nie. Of omdat ’n reguit antwoord hulleself kan benadeel. Padlangse waarhede is altyd skaars. Maar wag, dit is nie elke slag die beste roete nie. Vra vir die profeet Natan.

Alexander die Grote, het op ‘n keer besoek afgelê by die filosoof Diogenes (412-323 vC). Hy het buite Korinte in ’n houtvat gebly. Alexander het gevra wat hy nodig het. Toe antwoord Diogenes: “Wat jy van my af weggevat het, kan jy nie weer teruggee nie.” Alexander het dadelik gevra wat hy bedoel. Hierop het Diogenes geantwoord: “Jy staan in my son.” Diogenes het kennelik min nodig gehad.

Verveeldheid en ’n siniese ingesteldheid tot die lewe is deesdae aan die orde van die dag. Boonop spoel dit oor na die terrein van geloof. Tog is hierdie “verveeldheid” met godsdiens niks nuuts nie. Paulus het reeds in Athene hierin vasgeloop. Wanneer hy in Handelinge 17 daar optree, loop hy sulke verveeldes en onvervuldes. Hoor net hoe stel vers 21 dit: “Die mense van Athene, asook mense wat van ander plekke afkomstig is en wat ook in die stad gebly het, het al hulle tyd deu

Die bekende kinderboekkaraktertjie, Winnie the Pooh, vra iewers vir Piglet: “What day is it?” Toe kry hy die antwoord: ”It's today.” Hierop antwoord Pooh toe: “My favorite day.” Dit behoort jou en my gunsteling dag ook te wees, want dit is God s’n. Hy het vandag aan ons gegee. Vandag is met komplemente van die hemel by ons elkeen se lewensdeur afgelewer. Vandag is die Here se dag. So skryf Paulus in 2 Korintiërs 6. Ontvang dit as ’n geskenk uit God se hand.

Daardie frase wat vroeër jare gebruik is om baie produkte mee te bemark: “tevredenheid gewaarborg” (“satisfaction guaranteed”) het stilweg verdwyn. Min mense is deesdae tevrede met hulleself, met die lewe, met ander en selfs met God. Hulle is verveeld, geïrriteerd, kwaad en onvervuld. Niks of niemand kan enige tevredenheid meer aan hulle bied nie. Dalk het die Rolling Stones dit doer in 1965 goed saamgevat toe hulle gesing het: “I can get no satisfaction.” Hulle is reg, ten m

“Jy ly aan ’n minderwaardigheidskompleks.” Dit het ek ’n onderwyser een keer vir ’n klasmaat hoor sê. Dit het vir my na ’n baie ernstige siekte geklink. Ek het gewonder of ‘n mens daaraan kan doodgaan. Inderdaad! Nou ja, dalk nie fisies nie, maar innerlik wel. Om minder waarde in jou eie oë te hê as wat die Here aan jou toeken, of as wat jy aan jouself behoort te heg, is pure lyding. Boonop is dit ook onnodig. Hierdie kompleks steel die vreugde van die lewe onder jou uit.