Blog Artikels

“Ek het niks om weg te steek nie,” sê iemand in ’n film. “Jy is gelukkig,” antwoord iemand anders, “want almal steek iewers ’n paar geheime weg.” Dit het my herinner aan ’n verhaal, wat op 16 Junie 1901 in die Washington Post verskyn het. George D. Aldrich het hier ’n storie gedeel wat hy by Arthur Conan Doyle gehoor het. Conan Doyle het een keer vir sy vriende gesê almal het teen ouderdom 40 'n geraamte in die kas. Toe besluit hulle om hierdie stelling te toets. Hulle het 'n

“God het die verkeerde persoon uitgesoek vir ’n geveg met Homself.” Dit het iemand op sosiale media kwytgeraak, toe hy vir God aangevat het. Die meeste mense, wat sulke mondgevegte met die Here aanknoop, ken Hom nie regtig nie. Hulle veg teen ’n karikatuur. Sulke veglustiges beskou God as ’n tipe “Bruce Almighty”, soos wat Hy uitgebeeld word in die 2003 film met dieselfde naam. In hierdie film, waarin Jim Carrey en Morgan Freeman die hoofrolle speel, word God juis voorgestel

“Doen net iets!” Jy hoor dit gereeld. Om niks te doen nie, is vir baie mense sinoniem met lui wees. Of met die ontduiking van verantwoordelikhede. Nogtans is niksdoen partykeer die regte opsie. Partykeer moet jy eers die kat uit die boom kyk, voordat jy enigiets doen. Jou dade het dikwels onvoorsiene gevolge. Soms draai goedbedoelde dade sleg uit. Hoe lui daardie Engelse gesegde nou weer: “No good deed goes unpunished.”

Partykeer verloor mense hulle harte, terwyl hulle nog leef. Dan word hulle harteloos hard en wreed. Presies dit het gebeur met die berugte Russiese leier, Josef Stalin (1878-1953). Daar word vertel hoedat hy by sy eerste vrou, Ekaterina, se begrafnis in 1907 gesê het sy was die enigste persoon, wat sy hart sag gemaak het. Met haar dood het sy laaste gevoelens van medelye gesterf. Van toe af het hy verander in ’n hartelose leier wat ook miljoene van sy eie mense doodgemaak het

Het jy ook ‘n rooi knoppie in jou kop? Ek praat van daardie denkbeeldige rooi knoppie wat jou laat ontplof van woede, wanneer dit gedruk word? Daardie rooi knoppie gaan soms af as mense op jou senuwees werk. Of as hulle krap waar dit nie jeuk nie. As jy sommer vinnig aan ’n paar mense en situasies kan dink wat jou eie temperatuur in sulke rooi knoppiesones injaag, dan weet jy jy kort meer geduld.

“Dis maklik vir jou om te praat …” Hierdie refrein is altyd gewild. In ’n stukkende wêreld, waar mense hulleself graag in terme van hulle eie tekorte en hulle eie benadeeldheid verstaan, is dit nie vreemd dat iemand, wat opbouend praat, gou-gou uitgehaal word nie. “Dis maklik vir jou om dit of dat te sê, maar jy staan nie in my skoene nie!” Dit hoor jy soms as jy vir iemand sê om moed te hou. Of wanneer jy vir mense sê hulle moenie toelaat dat moeilike omstandighede hulle ond

“Each is responsible for each, and I more so than all the others.” Hierdie woorde van die Russiese skrywer, Fyodor Dostoevsky, het vasgesteek in die hart van die denker, Emmanuel Levinas. Na die Tweede Wêreldoorlog het Levinas in Europa vir sy filosofie van “die Ander” bekend geword. Mense se andersheid en kosbaarheid word volgens hom sigbaar in gesig-tot-gesig interaksies. As ons mense met deernis raaksien en behandel, verander hulle kosbare ander.

“Where did you go to my darling?” Die skryfster Maria Popova vertel in ’n oorsese rubriek dit was haar ouma se vraag aan haar oupa net nadat hy sy laaste asem uitgeblaas het. Syself worstel ook met hierdie vraag. Sy wonder hoe dit moet wees om in daardie oomblikke net te verdamp tot pure nikswees, tot “stardust”. Ons almal is volgens haar immers net ’n massa atome, wat lewe vir ’n kort tydjie hier op aarde deur ’n onpersoonlike heelal gegun is. Nadoods hersirkuleer al ons ato

Die digter en skrywer, Herman Hesse, het te midde van al die wreedhede van die eerste wêreldoorlog gepraat van klein daaglikse vreugdes, wat gedien het as sy papierdun lewenstou. Jane Hirshfield het ook hierdie dun lewenstou van vreugde geken. Klein stukkies vreugde het haar lewenskaal laat klop. Sy beskryf dit as volg in haar gedig “The Weighing:”

In een toneel in Alice in Wonderland daag Alice op by die Mad Hatter se teepartytjie. Sy hoor dan dit is ‘n “very merry unbirthday party.” Almal wat nie verjaar op daardie dag nie, is genooides! Toe die Mad Hatter uitvind dit is ook Alice se “unbirthday”, sê hy dadelik vir haar dat dit darem ‘n baie klein wêreld is, want dit is ook sy “unbirthday”. Toe vier hulle al te lekker fees.

’n Oorsese vriend sê een keer vir my ons is te veel daarop ingestel om op te staan vir die waarheid, maar te min om vir die Here te leef. “We don’t need a standpoint, we need a walking point,” was sy presiese woorde.

Die skrywer en tegnoloog, Johan Maeda, is bekend vir sy wette vir eenvoud. Sy eerste wet vir eenvoud is om in alle kontekste items te verwyder, eerder as om nog dinge by te voeg. “When in doubt, just remove,” sê hy. Hy voeg egter ook by: “But be careful of what you remove.”

“Dit is maklik vir jou om te sê die Here sorg, want jy het genoeg om van te leef.” Hierdie woorde steek nou nog vas in my gedagtes. Daardie persoon, wat dit vir my gesê het, het my laat besef dit is makliker om sekere dinge te sê, wanneer jyself nie ‘n krisis op daardie spesifieke terrein beleef nie. Dit is maklik om te sê mense moenie moedeloos raak, wanneer jyself nie moedeloos is nie. Of om te sê mense moenie twyfel, as jou eie geloof sterk is nie. Of om te sê die Here sal

“Ek twyfel aan my geloof.” Jy gaan dit dikwels hier in 2023 hoor. Maar wag, dit is nie net ’n probleem, wat in hierdie nuwe jaar by ons gaan wees nie. Johannes, die Doper, het homself ook kort voor sy eie dood hier bevind. Hy is in die tronk gegooi, omdat hy die heerser van Galilea, Herodes Antipas, openlik gekritiseer het oor sy sondes. Sy lewe was oor en verby. Daar in die dodesel het hy gewonder oor sy eie geloof en oor Jesus. Maar toe maak Johannes sy probleem Jesus s’n.

Lank gelede, op 17 Oktober 1938, het die bekende Time Magazine vertel van ’n man, genaamd Joseph Figlock. Hy was ’n straatveër in Detroit, Michigan, wat nie minder nie as twee keer deur ’n vallende baba getref is. In 1937 het dit die eerste keer gebeur, toe ’n baba vanaf die vierde verdieping van ’n gebou geval het en bo-op hom beland het. Die baba en hyself het dit oorleef. In 1938 het ’n tweejarige seuntjie, genaamd David Thomas, ook uit ’n gebou geval en nogmaals bo-op Fig

Ek kies die volgende vyf lewensbeginsels in 2023: Wees stil. Ek gaan myself oefen om nog meer te wag op die Here, soos wat daar in Habakuk 2:20 staan. Hy leer my dat die hele aarde voor God in Sy heilige tempel moet stil moet wees. Daarom gaan ek elke dag ’n stilhouplek in my lewe inbou. Wees vrygewig. Ek gaan my gedurig herinner aan Jesus se woorde: “Dit is beter om te gee as om te ontvang.” (Handelinge 20:35) Ek wil vanjaar geken word aan ‘n oop hart en oop hande, eerder as

Jy verloor jou morele kompas, wanneer jy selfgesentreerd leef. Dit is aan die orde van die dag wanneer jy gedurig dink: “What’s in it for me?” Dan verander ander mense rondom jou in pionne, wat jy op jou eie skaakbord rondskuif om jouself te bevoordeel. Dan word God se rol in jou lewe aangepas tot die Een, wat jou eintlik net moet seën en voorspoedig maak. Dan dien jy die Here sodat … sodat Hy dinge vir jou moet doen wat jyself nodig het. Dan dien jy die Here nie ten spyte va

Die eerste Petrusbrief bied lewensbelangrike padwysers vir ons as kinders van die Here oor hoe om vir Hom te leef in ’n nie-gelowige wêreld. Hier is ’n paar lewensbelangrike tekste, wat vanjaar as my eie kompas gaan dien (aangehaal uit: Die Nuwe Nuwe Testament): 1 Petrus 2:21: “Dit is julle roeping: Christus het vir julle gely. So het Hy vir julle ‘n voorbeeld gegee, sodat julle in Sy voetspore kan volg.”

Om op die Here te wag, is ‘n afgeskeepte geestelike dissipline. Doen dit vanjaar, maar doen dit reg. Moenie slegs wag op diens van die hemel se kant af nie; wag op God. Doen dit elke dag. Doen dit orals. Wag aktief en gelowig op die Here. Dit sal die fokus van jou lewe verskuif. Onbelangrike dinge en kleinlikhede sal dan minder van jou tyd opneem. Dit, wat punte tel op die Here se terrein, sal dan meer op die voorgrond wees.

’n Paar jaar gelede het Leif Peterson ’n aangrypende getuienis by die begrafnis van sy pa, Eugene Peterson, gelewer. Hy was onder andere die vertaler van “The Message” wat miljoene mense se lewens aangeraak het. Leif het vertel sy pa het eintlik net een boodskap gehad, wat hy gedurig op verskillende maniere oorgedra het. Elke aand as Eugene vir hom in sy kinderdae nag gesê het, het Eugene daardie een boodskap in Leif se oor gefluister: “God loves you. He's on your side. He's

In 2023 gaan ek nie my laat beïnvloed deur verbitterdes en hooploses nie. Hoopvolle mense wat die Here ken en dien, gaan my mentors wees. Ek praat van daardie klein groepie gelowiges wat in die taal van Romeine 5 te midde van hooploosheid glo en vasbyt. Ek gaan by hulle leer om dieselfde te doen.