Selfbeeld of selfgesentreerdheid?

Ek betrap myself elke dan en wan dat ek net so ‘n klein bietjie groen van jaloesie raak wanneer die media luidkeels die lof besing van een of ander celebrity wat dit of dat so fantasties kan doen, en vergeet dat daar dikwels ook maar hartseer en vertwyfeling agter die skynbaar suksesvolle uiterlikes skuil.

My eie lewe lyk dan vir my só gefragmenteer, só vaal of soms só vol hartseer. Ek voel ek word met eise van buite uitmekaargetrek, of dat my lewe sommer net saai is, of dat al die swaar op aarde my en my gesin getref het. Dan kyk ek so vas teen my eie swaarkry of uitdagings dat ek glad nie God se groter prentjie kan sien nie, nie vir ‘n oomblik kan dink dat daar ‘n groter prentjie is nie – of dat my lewe ‘n waardevolle deel daarvan uitmaak nie.

Die vraag is of ek bereid is om God te vertrou met die stukkies van my lewe, Hom vertrou om iets mooi en sinvol daarvan te maak – veral as dit minder aangename omstandighede is waaroor ek eintlik nie beheer het nie.

Oswald Chambers praat van bereidheid om stukkies in die Here se hand te word.

If God would only use His own fingers, and make me broken bread and poured-out wine in a special way! But when He uses someone whom we dislike, or some set of circumstances to which we said we would never submit, and makes those the crushers, we object. ... If ever we are going to be made into wine, we will have to be crushed; you cannot drink grapes. Grapes become wine only when they have been squeezed.

Ek moet myself afvra: Het ek myself lief op so ‘n manier dat ander daardeur aangetrek of afgestoot word? Is my lewe ‘n plek waar mense Jesus kan leer ken en liefkry? Is my “self” ‘n trappie of ‘n struikelblok in ‘n ander se groei na gesonde self-wees?

Wanneer ek daagliks my lewe onder beheer van die Heilige Gees plaas en dan doen wat my hand vind om te doen, met die self wat God fyn aanmekaar geweef en deur die jare gevorm het, gáán ek ‘n vervulde lewe lei, gáán my lewe vir ander tot seën wees.

Paulus leer mos in 1 Korintiërs 13 dat ek sonder liefde niks is. Daarom mag ek ook myself liefhê, bly wees oor hierdie mens (ek) wat God gemaak het. Ek kan soggens in die spieël kyk en sê: “I’m too blessed to be stressed and too anointed to be disappointed!” (‘n Stukkie internet wysheid deur ‘n onbekende skrywer.)